قال رسول الله (ص): «مَنْ أَمَرَ بِمَعْرُوفٍ أَوْ نَهَى عَنْ مُنْكَرٍ أَوْ دَلَّ عَلَى خَيْرٍ أَوْ أَشَارَ بِهِ فَهُوَ شَرِيكٌ وَ مَنْ أَمَرَ بِسُوءٍ أَوْ دَلَّ عَلَيْهِ أَوْ أَشَارَ بِهِ فَهُوَ شَرِيك.»[1]
در این روایت کوتاه رسول گرامی اسلام (ص) می‌فرماید کسی که امر به معروف و نهی از منکر کند، کسی که دلالت و اشاره به خیر کند، در ثواب عملی که عرفاً به امر به معروف شده و نهی از منکر شده شریک هست. یعنی واقعاً روحانیت باسخنرانی‌ها و منبرهایی که می‌روند، فردای قیامت با یک دفتری از اعمال حسنه مواجه می‌شوند و می‌گویند: خدایا ما اینها را انجام نداده‌ایم این همه ثواب، این همه پاداش در پرونده اعمال ما چیست؟
(طلاب عزیز) با یک سخنرانی شما شایدبرخی افراد مسیر زندگی خود را تغییر داده و اهل ایمان شده‌اند. یا اینکه افرادی مبتلا به گناه بوده، نهی از منکر کرده‌اید، اصلاً بساط گناهشان را جمع کرده و مسیر دیگری را انتخاب کرده‌اند پس علاوه بر ثوابی که به خاطر امر به معروف و نهی از منکر به شما داده می‌شود، مجموعه کسانی هم که بر اساس صحبت و حرف شما عملی انجام میدهند، شما در ثواب عمل آنها هم شریک هستید؛ چه کار ارزشمندی؛ چه کار بزرگی!
در مقابل افرادی که مسیری غیر از مسیر طلبگی طی می‌کنند کارشان امر به منکر است و نهی از معروف و راهی را نشان میدهند و اشاره می‌کنند که به منکر ختم می‌شود، می‌فرماید همه اینها هم در آن شریکند، یعنی فردای قیامت پرونده اعمال یک گناهکار نشان میدهند تا آنجایی که خودش یادش می‌آید این ده تا گناه را انجام داده ولی نگاه می‌کند هزاران گناه دیگر به پای این نوشته شده. می‌گوید خدایا من اینقدر گناه نکردم، اصلاً عمر من کفاف این همه گناه نمی‌کند.می گویند به خاطر اینکه تو از کسانی بودی که امر و اشاره به سوء کرده‌ای و این همه آدمی که به خاطر امر تو به دام گناه افتاده‌اند، مبتلا به گناه شده‌اند.
قواعد فقهیه- جلسه 18- 14/7/89