حضرت آيت الله سيد هاشم حسيني بوشهري «دامت برکاته» مدیر حوزه های علمیه کشور طی سخنانی در رابطه با راه های تحکیم مؤلفه اخوت و برادری فرمودند: یکی از مؤلفه های مهم در رابطه با مسئله اخوت و برادری، مسئله وحدت و انسجام است.
امام صادق (ع) در کلامی فرموده اند: «المُؤمِنُ أخُو المُؤمِنِ كَالجَسَدِ الواحِدِ؛ إنِ اشتَكى شَيئاً مِنهُ وَجَدَ ألَمَ ذلِكَ في سائِرِ جَسَدِهِ، و أرواحُهُما مِن روحٍ واحِدَةٍ وإنَّ روحَ المُؤمِنِ لَأَشَدُّ اتِّصالاً بِروحِ اللهِ مِنِ اتِّصالِ شُعاعِ الشَّمسِ بِها »؛ این همان شکل کمال یافته زندگی اجتماعی در سایه اخوت و برادری ایمانی است؛ لذا حضرت فرمودند: مؤمنان در زندگیشان برادر دینی یکدیگرند، مثل جسم واحد هستند، اگر یک گوشه این جسم دچار مشکل شود بقیه اجزا این جسم، احساس مشکل و ناملایمات می کنند. این فرهنگ دینی ما است و انتظار ما این است که در یک جامعه دینی اگر یکی از آحاد جامعه در زندگی روزمره خود دچار مشکل شد، بقیه آحاد جامعه مشکل او را مشکل خود تلقی کنند.
بی تفاوتی در زندگی اجتماعی و در یک جامعه دینی معنا ندارد. این همان سخن سعدی است که میگوید:
بنی آدم اعضای یکدیگرند که در آفرینش ز یک گوهرند
چو عضوی به درد آورد روزگار دگر عضوها را نماند قرار
حضرت در ادامه میفرمایند ارواح مؤمنین از یک روح واحد است و از یک جا سرچشمه می گیرند و شدت اتصال روح مؤمن به روح الهی از اتصال شعاع خورشید به خود خورشید بیشتر و بالاتر است. شعاع خورشید چه ارتباطی با خورشید دارد!؟ خیلی بهم پیوسته است ولی، روح مؤمن با روح الهی و روح ذات کبریایی اتصال و پیوندش به مراحل بیشتر است، این تعبیری است که وجود مقدس امام صادق(ع) دارد.