سه اصل در حوزه علميه/ تفاوت تحصيل در حوزه و ساير نهادهاي آموزشي93/12/17

چاپ

http://www.bushehri.net/images/busshehri/zooo%202.jpgحضرت آيت‌الله سيد هاشم حسيني بوشهري«دامت برکاته»، مدير حوزه‏‎هاي علميه سراسر کشور در گفت‌وگو با خبرنگار یکی از خبرگزاري‎ها، خطاب به متقاضيان ورود به حوزه که به آن نگاهي معنوي صرف دارند، فرمودند: حوزه علميه در کنار اقتضائات روحاني و وظيفه شناسي که دارد، جايگاهي براي دانش اندوزي است.

ایشان در ابتداي سخنان خود با بيان اينکه حوزه علميه ميراث گران‌بهايي است که از رسول گرامي اسلام(ص) و ائمه طاهرين به ارث رسيده است، اظهار داشتند: نخستين مدرسه علمي در زمان پيامبر اکرم (ص) شکل گرفت و عده‌اي از محضر آن بزرگوار کسب علم و معرفت مي‌کردند.

مدير حوزه‏‎هاي علميه سراسر کشور در ادامه افزودند: همچنين در زمان اميرمؤمنان علي (ع) و ساير اهل‌بيت معصومين (ع) نيز مکتب‌هاي علمي برپا بوده است؛ اما اوج دانش اندوزي و کسب معرفت را در زمان امام باقر (ع) و امام صادق (ع) مي‌دانيم که تعداد شاگردان اين دو امام از ساير ائمه معصومين (ع) بيشتر بوده است.

ایشان با بيان اينکه حوزه علميه مکتبي الهام گرفته از مکتب پيامبر اکرم (ص) و ائمه معصومين (ع) است، خاطرنشان کردند: کساني که علاقه دارند با معارف و آموزه‌هاي دين آشنا شده و زندگي دين مدارانه و خداپسندي داشته باشند، مي‌توانند مسير طلبگي را انتخاب کرده تا هم با مسائل ديني آشنا شوند و هم رفتارهايشان را مطابق با رضايت پروردگار و خواست حضرت رسول اکرم(ص) تطبيق دهند.

آيت‌الله حسيني بوشهري عنوان کردند: دانش اندوزي، تربيت معنوي و مسئوليت، وظيفه شناسي و تعهد نسبت به اعمال شرعي و وظايف اجتماعي اساس حوزه‌هاي علميه است.

ایشان تصريح کردند: با توجه به جايگاه دانش اندوزي حوزه علميه، علومي در آن تدريس مي‌شود که با علوم ساير مراکز علمي تفاوت‌هايي دارد و آن توجه ويژه‌اي است که در حوزه‌هاي علميه بر فقه، اصول و تفسير قرآن کريم صورت مي‌گيرد.

مدير حوزه‏‎هاي علميه سراسر کشور بيان کردند: افرادي که در حوزه‌هاي علميه حضور پيدا مي‌کنند، عالم و پيشواي دين به حساب مي‌آيند؛ از اين رو انتظاري که از آنان مي‌رود، با انتظاري که از دانشجويان وجود دارد، متفاوت است.

ایشان اضافه کردند: عملکرد حوزويان بايد به گونه‌اي باشد که با معارف ديني تعارضي نداشته و متکي به سيره پيامبر اکرم (ص) و اهل‌بيت معصومين (ع) باشد؛ هرچند که چنين رفتار و تقوايي منحصر به طلاب و تحصيل کنندگان حوزه‌هاي علميه نيست.