حضرت آيت الله سيد هاشم حسيني بوشهري «دامت برکاته» عضو مجلس خبرگان رهبري درشبکه استانی بوشهر در برنامه رحمت طي سخناني درباره این سوال که چه انسانی مقرب درگاه الهی است با اشاره به یکی از دعاهای ماه مبارک رمضان فرمودند: «وجعلنی فیه من المقربین الیک»؛[1] خدایا مرا از مقربین درگاهت قرار بده، احساس ارتباط و نزدیکی کنم، احساس نکنم از تو فاصله دارم و جدا هستم، این هم نکته مهمی است، سوال این است که چه انسانی مقرب درگاه الهی است، اگر سوال این است، پاسخ این است انسانی که عالم را محضر خدا می‌داند، اگر ما به جایی رسیدیم که عالم را محضر خدا دانستیم این نشانه تقرب ماست، این نشانه این است که به پیشگاه پروردگار عالم حالت تقرب و نزدیکی پیدا کردیم، در آیات قرآنی بعضی از معیارها برای تقرب بیان شده، «وَ السَّابِقُونَ السَّابِقُونَ أُولئِكَ الْمُقَرَّبُون»؛[2] آنهایی که در بُعد اعتقادی پیشگام هستند، در بُعد ایمان پیشگام هستند، مسابقه می‌گذارند برای اینکه انسان مومن و خوش باور و عقیده‌مندی باشند، انسان‌هایی که در بُعد عمل پیشگام هستند، یعنی موقعی که سخنی در جامعه مطرح می‌شود، در محیط دینی مطرح می‌شود، اینها همیشه سبقت می‌گیرند، جلوتر از دیگران، گاهی به گونه‌ای هستند که نیاز به اینکه نام آنها برده شود ندارند، فقط برای رضایت ذات کبریایی حق تعالی اینگونه اعمال را انجام می‌دهند، چنین انسان‌هایی جزء مقربان درگاه الهی هستند، دعای دیگری که جزء دعاهای ماه مبارک رمضان است و دعایی است دارای مضمون بلند و عالی این دعاست، «اللَّهُمَّ حَبِّبْ إِلَيَّ فِيهِ الْإِحْسَانَ وَ كَرِّهْ إِلَيَّ فِيهِ الْفُسُوقَ وَ الْعِصْيَانَ وَ حَرِّمْ عَلَيَّ فِيهِ السَّخَطَ وَ النِّيرَانَ بِعَوْنِكَ يَا غِيَاثَ الْمُسْتَغِيثِينَ»،[3] چه مضمون عالی و بلندی است، اینکه چند شب قبل عرض کردم ماه مبارک رمضان ماه دعاست، ماه مناجات است، ماه نیایش است، این مضامین بلند مضامینی است که شب و روز ماه مبارک رمضان می‌توان زمزمه کرد و با خدا صحبت کرد، خدایا در این روز احسان و نیکی را در نظرم محبوب قرار بده، یعنی خدایا مرا انسانی قرار بده که همیشه دلم بخواهد کارهای خوب انجام بدهم، چون خود اینکه انسان توفیق پیدا کند، کار خوب انجام بدهد این لطف الهی است، خیلی‌ها پول و امکانات دارند، خیلی‌ها به آلاف و علوف رسیدند، اما دریغ از یک کار نیک و شایسته، در اینجا وجود مقدس معصوم(ع) این جمله را دارد: خدایا در این روز احسان و نیکی را در نظرم محبوب قرار بده و خواسته دومش این است که «وکره الیه فیه الفسوق والعصیان»، خدایا گناه و معصیت را در نظرم ناپسند قرار بده، موقعی که گناه در جلوی من ظاهر می‌شود، بدم بیاید از گناه. این خواسته مهمی است، بخش مهمی از مصیبت‌های ما در زندگیمان این است که قصه به عکس است، ناخوش می‌داریم کار نیک و شایسته را و خدای ناخواسته خوش می‌داریم رفتن سراغ گناه را، امام(ع) در این دعای بلند تعبیرشان این است که خدایا احسان را برای من زیبا جلوه بده، گناه را در نظر من زشت جلوه بده، اگر این خواست ما شد آن هم در این ماه مبارک رمضان در پایان ماه مبارک رمضان احساس می‌کنیم در یک فضای دیگری زندگی می‌کنیم، شرایط ما عوض شده، حال و روز ما عوض شده، تاریکی‌های دل ما به روشنایی تبدیل شده، خدایا این چنین کن با ما و دعای ما را مستجاب کن.
