اسلام عزیز دارای ابعاد گوناگونی است یعنی تک بُعدی نیست، اگر بعد عبادی دارد و ما را به نماز، روزه و حج فرمان می‌دهد، بعد سیاسی و حکومتی نیز دارد. همچنین اسلام بعد اقتصادی نیز دارد. بعد فردی و اجتماعی دیگر ابعاد اسلام است که بر اساس آن به ما یاد داده قبل از اینکه به فکر خود باشیم به فکر دیگران باشیم. امام مجتبی(ع) روزی از مادر بزرگوارش پرسید، مادر جان برای چه برای همسایه‌ها دعا می‌کنی؟ حضرت زهرا پاسخ داد، پسرم اول همسایه، بعد صاحبخانه. اسلام دینی است که نمی خواهد گرسنه‌ای در جامعه باشد، تنگدستی یا زمین‌مانده‌ای تنها بماند.
شهدا بهترین خیرین هستند و کسانی که بنیاد خیریه تشکیل می‌دهند و امدادرسانی می‌کنند، فردای قیامت احساس آرامش و امنیت می‌کنند. امیرالمؤمنین(ع) جمله‌ای دارد که می‌فرماید: موقعی که در جامعه شرایطی پیش آمد، مالتان را بذل کنید و جانتان را برای روز مبادا نگهدارید و اگر شرایط سخت شد، جانتان را برای حفظ دین تقدیم کنید شهدا بجای بذل مال، بذل جان کرده‌اند، شما می‌روید اما جان شما دین را نگه می‌دارد.
هفتمین پیشوای شیعیان می‌فرمایند: خدا بندگانی دارند که تمام کار، تلاش و وجودشان در جهت برآورده‌کردن نیازهای مردم است. شهدا و خانواده آنها دین بزرگی بر گردن ما دارند، دو قطره نزد خدا بسیار عزیز است، یکی قطره خون شهید و دیگری اشکی که نیمه شب از خوف خدا از چشم انسان جاری شود. شهدا در قلب تک تک ما جا دارند. شهدا آبروی پیامبر، آبروی قرآن، آبروی اسلام، اهل بیت و ایران را (چه زمان پیروزی انقلاب و چه هشت سال دفاع مقدس) خریدند. همچنین خانواده های شهدا باید عزیز و گرامی داشته شوند زیرا اینها سرمایه های خود را در میان ما گذاشتند، برخی از آن خانواده‌ها دو فرزند، برخی سه فرزند و بیشتر را به جا گذاشتند که در جامعه باید حرمتشان حفظ شود و در پیچ و خم زندگی نمانند. باید در مجالسی که بیاد شهدا دایر می‌گردد پرشور شرکت کنیم. البته تجلیل از شهدا فقط شرکت کردن در مجالس آنان نیست بلکه باید ببینیم شهدا برای چه شهید شدند و چه هدفی داشتند و سعی کنیم آرمانهای شهدایمان را حفظ و آن را در جامعه پیاده کنیم.