.

روایت اول: قال مولینا الإمام الهادی (ع): «إِنَّ اللَّهَ جَعَلَ الدُّنْيَا دَارَ بَلْوَى وَ الْآخِرَةَ دَارَ عُقْبَى وَ جَعَلَ بَلْوَى الدُّنْيَا لِثَوَابِ الْآخِرَةِ سَبَباً وَ ثَوَابَ الْآخِرَةِ مِنْ بَلْوَى الدُّنْيَا عِوَضاً»^[1].

امام هادی (ع) در روایت مذکور، فرموده است که خداوند دنیا را منزل حوادث ناگوار و آفات و آخرت را خانه ابدی قرار داده است و بلای دنیا را وسیله به دست آوردن ثواب آخرت قرار داده است و پاداش اُخروی نتیجه بلاها و حوادث ناگوار دنیاست.

خدای متعال، انسان‎ها را در این دنیا در معرض امتحان و آزمایش قرار داده است. خداوند متعال فرموده است: «أَ حَسِبَ النَّاسُ أَنْ يُتْرَكُوا أَنْ يَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لاَ يُفْتَنُونَ»[2]؛ آيا مردم گمان كردند همين كه بگويند: «ايمان آورديم»، به حال خود رها مى‌شوند و آزمايش نخواهند شد؟!

بنابراین، دنیا، محل امتحان و آزمایش است و انسان باید سعی کند که از آزمایشات و امتحانات مختلفی که در دنیا سر راهش قرار داده می‎شود، مثل پول، پست و مقام، فقر و نداری، بیماری و... سربلند بیرون بیاید.

خداوند، آخرت را خانه ابدی و بازخواست قرار داده است. انسان در دنیا مورد آزمایش قرار می‎گیرد و در آخرت متناسب با نمره‎ای که در دنیا کسب کرده است، پاداش می‎گیرد یا عقاب می‎شود. بلاهای دنیا سبب برای ثواب آخرت است و ثواب و پاداش آخرت، عوض بلاهایی است که شخص در دنیا دیده است. بنابراین، سختی و مشقات دنیا موجب رسیدن به ثوابت آخرت است.

روایت دوم: عن مولینا الإمام الهادی (ع): «النَّاسُ فِي الدُّنْيَا بِالْأَمْوَالِ وَ فِي الْآخِرَةِ بِالْأَعْمَالِ»[3].

امام هادی (ع) در این روایت فرموده است که مردم در دنیا با اموالشان و در آخرت با اعمالشان هستند.

منظور از روایت مذکور، این است که مردم در دنیا با اموالشان؛ اعم از خانه، ماشین، مغازه، حساب بانکی و... سر و کار دارند و احترام انسان به مال و اموالش بستگی دارد که متأسفانه خیلی وقت‎ها هر کسی که از مال و ثروت بیشتری برخوردار باشد، احترام بیشتری دارد و عزیزتر است، ولی در آخرت از اینها خبری نیست و فقط عمل انسان است که در آخرت نیز با اوست و هیچ‎گاه از او جدا نمی‎شود و آنجا، عمل انسان است که به او ارزش می‎دهد یا او را بی‎ارزش می‎کند. لذا انسان باید در صدد این باشد که اگر مال و ثروتی به دست می‎آورد، دلبسته به آن نشود، بلکه آن مال را وسیله افزایش حسناتش قرار دهد تا همین مال، عملش را ارتقاء دهد که در آخرت دستش خالی از عمل نباشد.