.

عَنْ رَسُولِ اللَّهِ (ص)‏ عَنِ اللَّهِ تَعَالَى؛ أَوْحَى اللَّهُ تَعَالَى إِلَى مُوسَى: «يَا مُوسَى‏ مَنْ‏ كَانَ‏ ظَاهِرُهُ‏ أَزْيَنَ مِنْ بَاطِنِهِ فَهُوَ عَدُوِّي حَقّاً وَ مَنْ كَانَ ظَاهِرُهُ وَ بَاطِنُهُ سَوَاءً فَهُوَ مُؤْمِنٌ حَقّاً وَ مَنْ كَانَ بَاطِنُهُ أَزْيَنَ مِنْ ظَاهِرِهِ فَهُوَ وَلِيِّيٌ حَقّاً»^[1].

ایام عزای سید و سالار شهیدان؛ حضرت ابا عبدالله الحسین (ع) و اسارت اهل بیت گرامی‏اش را خدمت محبّین اهل بیت؛ خاصه شما عزیزان تسلیت عرض می‏کنم. همچنین، شروع سال تحصیلی جدید را خدمت دوستان عزیز تبریک عرض می‏کنم، ان‏شاءالله، به برکت این ایام که متعلق به سید و سالار شهیدان است، بیماری کرونا به طور کامل برطرف شود و زندگی مردم به حالت عادی برگردد.

رسول گرامی اسلام (ص) در روایت مذکور، از قول خداوند تبارک و تعالی نقل کرده است که خداوند متعال به حضرت موسی (ع) وحی کرد و فرمود که ای موسی! هر کس که ظاهرش از باطنش زیباتر باشد حقیقتاً دشمن من است و کسی که ظاهر و باطنش مساوی باشد، حقیقتاً مؤمن است و کسی که باطنش از ظاهرش زیباتر باشد، حقیقتاً از اولیاء الهی است.

خداوند متعال در خطاب مذکور، افراد را به سه دسته تقسیم کرده است؛

دسته اول، کسانی هستند که ظاهرشان زیبا جلوه می‏کند ولی باطن آنان زیبا نیست؛

ظاهرش چون قصر کافر پر حُلل        باطنش، قهر خدا عزّ و جلّ

این افراد در حقیقت دشمن خداوند می‏باشند، این افراد در جامعه، خودشان را چنان زیبا جلوه می‏دهند که انسان فکر می‏کند که در همه حالات این‏گونه‏اند، در حالی که باطنشان این‏گونه نیست و باطن آنان با ظاهرشان متفاوت است، در یکی از رباعیات منسوب به خیّام این‏گونه آمده است:

شیخی به زنی فاحشه گفتا  مَستی           هر لحظه به دام دِگری پابستی

گفتا: شیخا، هر آنچه گویی هستم         آیا تو چنان که می‏نمایی هستی؟

در جامعه نیز افراد زیادی مشاهده می‏شوند که در ظاهر، خودشان را خوب جلوه می‏دهند، لکن باطنشان با ظاهرشان متفاوت است، این افراد بعد از اینکه اعتماد دیگران را جلب می‏کنند، از این اعتماد سوء استفاده می‏کنند و سرشان کلاه می‏گذارند. بنابراین، انسان باید سعی کند که ظاهر و باطنش یکی باشد و چنان باشد که خودش را نشان می‏دهد.

دسته دوم، کسانی هستند که ظاهر و باطنشان مساوی است که این افراد، به راستی مؤمن‏اند.

دسته سوم، افرادی هستند که باطن آنان از ظاهرشان زیباتر است که به راستی از اولیاء خدا می‏باشند. گاهی انسان، افرادی را مشاهده می‏کند که ظاهراً یک شخص عادی و معمولی است، ولی در واقع از صفای باطن برخوردار است و از اولیاء الهی است. بعضی از اولیاء الهی برای اینکه رَد گم کنند، ظاهراً به گونه‏ای رفتار می‏کنند که معمولی به نظر آیند و مردم به آنها کاری نداشته باشند، کما اینکه در احوالات شخصی که کارش حمل بار بوده است، این‏گونه آمده است که در حال حمل بار بود که کودکی را در حال سقوط از پشت بام دید، فریاد زد: «نگهش دار»، کودک در همان حال بین زمین و آسمان معلق ماند و مردم او را گرفتند و به مادرش تحویل دادن و به خیال اینکه معجزه‏ای رُخ داده است به سمت آن شخص هجوم بردند، آن مرد گفت که من کار خاصی نکرده‏ام و معجزه‏ای رُخ نداده است، بلکه یک عمر دستورات الهی را اطاعت کردم و اکنون یک بار از خداوند چیزی را درخواست کردم و خداوند متعال نیز خواسته من را اجابت فرمود. بنابراین، اولیاء الهی کسانی هستند که باطنشان از ظاهرشان زیباتر است، نه اینکه ظاهرشان به نحوی باشد که زیباتر از باطنشان باشد و باطنشان چیزی غیر از ظاهرشان باشد.