حضرت آیتالله حسینی بوشهری«دامت برکاته»، در حاشیه درس تفسیر خود با بیان روایتی از رسول خدا فرمودند: قَالَ النَّبِيُّ (ص): «كَبُرَتْ خِيَانَةً أَنْ تُحَدِّثَ أَخَاكَ حَدِيثاً هُوَ لَكَ مُصَدِّقٌ وَ أَنْتَ بِهِ كَاذِبٌ»[1].
رسول اکرم (ص) در روایت مذکور، فرموده است که خیانتی بزرگ است که به برادر دینیات سخنی بگویی که او کلام تو را تصدیق میکند [، یعنی به خاطر اعتمادی که به تو دارد تو را در آن سخن راستگو میداند] ولی تو به او دروغ بگویی.
متأسفانه موارد زیادی در جامعه مشاهده میشود که افراد، راحت دروغ میگویند و نظرشان این است که بدون دروغ نمیتوان زندگی کرد لذا با دروغ زندگی خود را پیش میبرند.
روایت دوم: عن مولینا الإمام الصادق (ع): «مَنْ عَامَلَ النَّاسَ فَلَمْ يَظْلِمْهُمْ وَ حَدَّثَهُمْ فَلَمْ يَكْذِبْهُمْ وَ وَاعَدَهُمْ فَلَمْ يُخْلِفْهُمْ كَانَ مِمَّنْ حَرُمَتْ غِيبَتُهُ وَ كَمَلَتْ مُرُوَّتُهُ وَ ظَهَرَ عَدْلُهُ وَ وَجَبَتْ أُخُوَّتُهُ»[2].
امام صادق (ع) در روایت مذکور، فرموده است که هر کس كه با مردم معاشرت كند [و با آنها رفت و آمد کند] و به آنها ستم ننمايد و با آنها سخن بگوید و دروغ نگويد و وعدهشان دهد و خلف وعده نكند، از كسانى است كه غيبتش حرام است و مردانگياش تمام گشته است و دادگرياش ظاهر شده است و برادريش واجب گرديده است.
نکته: ظلم و ستم منحصر به زورگویی و امثال آن نیست، بلکه اگر کسی غیبت کسی را نزد تو کند و تو از او دفاع نکنی، ظلم است و یا اینکه کسی بر تو وارد شود و تو نسبت به او بیاحترامی کنی، ظلم است.
دیدگاه‌ها
خوراک‌خوان (آراس‌اس) دیدگاه‌های این محتوا