روایت اول: عَنِ الصَّادِقِ (ع)؛ قَالَ: قَالَ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ (ع) لِبَعْضِ أَصْحَابِهِ: «مَا لَا تُحِبُ أَنْ يُفْعَلُ بِكَ فَلَا تَفْعَلْهُ بِأَحَدٍ»[1].
امام صادق (ع) در روایت مذکور، از عیسی بن مریم (ع) نقل کرده است که آن حضرت (ع) به بعضی از اصحابش فرمود که آنچه را که دوست نداری نسبت به تو انجام شود، نسبت به هیچ کس انجام نده.
ناراحتی و رنجش خاطر انسان معمولاً به خاطر کیفیت برخورد دیگران نسبت به اوست، مثلاً گاهی اوقات در برخوردهایی که دیگران با او دارند او را تحقیر میکنند، حقش را ضایع میکنند و خیلی از کارهای دیگری که باعث رنجش خاطرش میشود را انجام میدهند. بنابراین، همانطور که رفتار و برخورد بعضی موجبات رنجش خاطر انسان را فراهم میکند، بعضی از رفتارهایی که از انسان سر میزند نیز رنجش خاطر دیگران را در پی دارد لذا انسان باید مواظب باشد تا با رفتار خود موجبات رنجش دیگران را فراهم نیاورد که اگر سعی انسانها بر این باشد که از کاری که ناراحتی دیگران را در پی دارد، بپرهیزند جامعه به مدینه فاضله تبدیل خواهد شد و اجحاف به دیگران، ظلم به دیگران، پایمال کردن حقوق دیگران، گران فروشی و ... از بین خواهد رفت.
روایت دوم: عن مولینا الإمام الصادق (ع): «إِذَا أَحْبَبْتَ رَجُلًا فَأَخْبِرْهُ»[2].
امام صادق (ع) در روایت مذکور، فرموده است که زمانی که شخصی را دوست داری، به او خبر بده [، یعنی دوستی خود را نسبت به دیگران، به آنها ابراز کن].
روایت سوم: عن مولینا الإمام العلی (ع): «لَا تُضِيعَنَ حَقَ أَخِيكَ اتِّكَالًا عَلَى مَا بَيْنَكَ وَ بَيْنَهُ فَإِنَّهُ لَيْسَ لَكَ بِأَخٍ مَنْ ضَيَّعْتَ حَقَّه»[3].
مولای متقیان امیرالمؤمنین امام علی (ع) در روایت مذکور، فرموده است که سعى كن حقوق برادرت را با اتكاء به دوستى و رفاقت پايمال نكنى زيرا آن