روایت اول: قال رسول الله (ص): «سـَيـَأتي زَمانٌ عليَ اُمتـّي يـُحـِّبونَ خمساً و يـَنـْسـَونَ خـَمـْساً؛ يـُحـِبـُّون الدنيا و يـَنـسـَونَ الـْاخرة وَ يـُحـِّبــُونَ الـْمالَ و يـَنـْسـَونَ الــْحـِسابَ و يـُحـِّبـُونَ النــِّساءَ و يـَنـْسـَونَ الـْحـَوْر و َ يـُحـِّبونَ الـْقـُصـوُرَ و يـَنـْسـَوْنَ الـْقـُبـُور وَ يـُحــِّبـونَ الــّنـْفسَ وَ يــَنــْســَونَ الــّربَ اولئكَ بـَريــئونَ منـّي و انا بـَريئٌ مــِنـْهـُمْ»[1].
رسول گرامی اسلام (ص) در روایت مذکور، فرموده است که به زودي زمانی بر امت من میآید كه پنج چيز را دوست میدارند و پنج چيز را فراموش میكنند؛ دنيا را دوست میدارند و آخرت را از یاد میبرند، ثروت را دوست میدارند ولي حساب را فراموش ميكنند، زنان را دوست میدارند ولي حور العين را از یاد میبرند، قصرها و کاخها را دوست میدارند ولي قبرها را فراموش میکنند، جان خود را دوست میدارند و پروردگار را از یاد میبرند، آنان از من بيزارند و من نیز از آنها بيزارم.
طبق روایت مذکور، زمانی فرا میرسد که مردم پنج چیز را دوست دارند و پنج چیز را فراموش میکنند؛
اول، اینکه دنیا را دوست میدارند و آخرت را فراموش میکنند، گویا اصلاً آخرتی در کار نیست و تمامِ زندگی، در زندگی دنیا خلاصه شده است لذا آخرت را فراموش میکنند و هیچ تلاشی برای آخرت خود انجام نمیدهند.
دوم، اینکه مال را دوست دارند، ولی حساب و کتاب را فراموش میکنند لذا از هر راهی در صدد جمع کردن مال و ثروت میباشند، در حالی که انسان برای مالهایی که جمع کرده است باید حساب پس بدهد، هرچند از راه حلال کسب کرده باشد. در روایت آمده است: «فِي حَلَالِهَا حِسَابٌ وَ فِي حَرَامِهَا عِقَاب»[2]؛ در حلالش حساب است و در حرامش عقاب است.
سوم، اینکه زنان را دوست دارند و به زنان دنیا عشق میورزند و به حلالی که خداوند برای آنان قرار داده است، اکتفا نمیکنند، بلکه چه بسا برای کامیابی از زنان دنیا به هر کاری دست بزنند و حرام مرتکب شوند، لکن حورالعینی را که خداوند متعال وعده داده است، فراموش میکنند.
چهارم، اینکه کاخها و قصرهای دنیا را دوست دارند، ولی خانه قبر را فراموش میکنند و باور ندارند که روزی از کاخ و قصر دنیوی باید دل بکنند و وارد خانه قبر شوند، در نتیجه برای خانه قبر هیچ توشهای آماده نمیکنند، در حالی که انسان باید به قبرستانها سر بزند تا بفهمد که نباید دلبسته خانههای پر زرق و برق دنیا شود، بلکه باید به فکر خانه قبرِ خود باشد.
پنجم، اینکه نفس خود را دوست دارند و خدای خود را فراموش میکنند، یعنی هوا و هوس نفسانی خود را بر خواسته خداوند متعال مقدم میدارند، گویا اینکه نفس آنها، خدایشان است.
رسول اکرم (ص) در آخر روایت، فرموده است که این افراد از من بیزارند و من نیز از آنها بیزارم.