مدیر حوزه‌های علمیه ارائه نقد دلسوزانه را به معنای نادیده انگاشتن کارهای بزرگان حوزه ندانست و گفت: هرکس از سر ناسپاسی حرکت حوزویان را کند و متوقف جلوه دهد و کارهای بزرگان گذشته را نادیده بگیرد، گناهی نابخشودنی مرتکب شده است. آیت‌الله سیدهاشم حسینی بوشهری در پنجمین جشنواره علامه حلی که پیش از ظهر امروز در سالن همایش‌های حضرت آیت‌الله فاضل لنکرانی مرکز فقهی ائمه اطهار(ع) برگزار شد، به ارائه سخنان خود در موضوع «حوزه و انتظارات» پرداخت و علم‌آموزی و تربیت‌پذیری، عمل به آموخته‌ها و نشر آن را، رسالت هر طلبه علوم دینی عنوان کرد.
وی بر حرکت و فعالیت جامع‌تر، کمال‌یافته‌تر، ارجمندتر و ارزشمندتر از سوی طلاب علوم دینی تأکید کرد و افزود: اگر امروز نقدی داریم و دوستان از سر دلسوزی نقدی را مطرح می‌کنند، به هیچ‌وجه به معنای نادیده انگاشتن کارهای بزرگان حوزه نیست و گناهی نابخشودنی است اگر کسی از سر ناسپاسی حرکت حوزویان را کند و متوقف جلوه دهد و کارهای بزرگان گذشته را نادیده بگیرد.
مدیر حوزه‌های علمیه تصریح کرد: آنچه امروز از سر دلسوزی مطرح می‌شود توجه به نیازهای زمانه و عصر ما است، چراکه نیازهای زمانه علامه مجلسی قابل قیاس با نیازهای زمان ما نیست و وضعیت حوزه‌های علمیه دوران کنونی قابل قیاس با گذشته حوزه‌های علمیه نیست؛ امروز تعداد حوزویان از نظر کمی رشد پیدا کرده‌اند و انتظار بیشتری نیز در این زمینه وجود دارد.
آیت‌الله حسینی بوشهری در توضیح سخنان پیشین خود که به مقایسه زمان علامه مجلسی و عصر حاضر پرداخته بود، اظهار داشت: در عصر علامه مجلسی یک حکومت اسلامی و حکومت دینی برپا نشده بود تا انتظاری ایجاد شود و بحث بیداری اسلامی مطرح نشد که بگوییم ایران اسلامی شما که پیشسکوت هستید و 34 سال از حرکت انقلابی شما می‌گذرد، چه الگویی را عرضه می‌کنید.
وی در بخش دیگری از سخنان خود با طرح این سؤال که جایگاه پژوهش در آموزش حوزه کجاست، تکلیف‌پژوهی در حوزه را متناسب با انتظارات ندانست و تأکید کرد: اگر طلبه‌ای کار پژوهشی انجام ندهد، در نگاه و منظر خود و کسانی که ناظر به او هستند، نقصی را در فعالیت‌های علمی خود نمی‌بیند و این جزو سؤال‌های جدی ما است.
عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم در ادامه به آسیب‌ها و بایسته‌های پژوهشی در حوزه‌های علمیه اشاره کرد و نبود توجه به نیازسنجی پژوهشی، کم بودن ابراز عقیده و نظریه‌پردازی، عدم توجه به نقد آثار و نبود نقد علمی، عدم نوگرایی، شتاب‌زدگی در کارها، نبود نیروهای متخصص به اندازه کافی و عدم حمایت مناسب از پژوهش‌های حوزویان را از آسیب‌های پژوهش برشمرد.وی با بیان این که شکل قالب حوزه‌های علمیه فقه و اصول است، اگرچه در سال‌های اخیر قدم‌های مناسبی برداشته شده و چندین رشته تحصیلی در قم و سایر استان‌ها پیگیری می‌شود، خواستار ایجاد کارگاه‌های پژوهشی، تربیت طلاب اهل قلم و ایجاد فضاهای لازم برای تحقیق و پژوهش شد.
نقد و بررسی آثار پژوهشی به صورت اجتماعی از دیگر خواسته‌های آیت‌الله حسینی بوشهری بود که وی از طلاب جوان خواست تا با کوله‌باری از علم و بدون احساسات به نقد برخی آثار بزرگان حوزه بروند تا بتوانند عنوان کنند که مسأله مطرح شده مورد نقد در شرایط زمان اقتضا داشته و نیاز به یک استنباط دقیق دارد.
وی بر شناسایی نیروها، ظرفیت‌ها و استعدادهای حوزوی، هماهنگی آموزش و پژوهش در برنامه‌ریزی‌های درسی، اهمیت به پژوهش همراه با آموزش و آموزش همراه با پژوهش در مراکز دینی، تشویق شاگردان از سوی اساتید و بزرگان حوزه و فراهم شدن ساز و کار مناسب برای رشد و ارتقای حوزویان از سوی نهادهای حوزوی تأکید کرد.
