لا حَولَ وَ لا قُوَّةَ الّا بِاللهِ العَلِیِ العَظیِم، حَسبُنَا الله وَ نِعمَ الوَکیِل، نِعمَ المَولی وَ نِعمَ النَّصیِر.

اَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّیطَان الرَّجِیم بِسمِ اللهِ الرَّحمَنِ الرَّحِیم.

«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِين بَارِء الْخَلَائِقِ أَجْمَعِينَ، باعِثِ الْأَنْبِيَاءَ وَ الْمُرْسَلِين ثُمَّ الصَلاةُ و السَّلامُ عَلَى سَيِّدِنَا وَ نَبِيِّنَا حَبیبِ إلِهِ العالَمین أبِی‌القاسِم مُحَمَّد (ص) وَ عَلَى آلِهِ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ المَعصومین المُکَّرَمین الهُداةِ المَهدیّین و اللَّعنُ الدائِم عَلی أعدائِهِم أجمَعین مِنَ الآن إلی قِیامِ یَومِ الدِّین آمینَ یا رَبَّ العالَمین»

السلام علیک یا اباعبدالله، السلام علیک یابن رسول الله و علی الارواح التی حلت بفنائک.

در آغاز سخن، ایام و لیالی سوگواری اهل بیت عصمت و طهارت را خدمت شما پیروان و رهروان راه اهل بیت تسلیت عرض می­کنم. مدت ها بود که علاقه­مند بودم از نزدیک عرض ادب و ارادتی خدمت شما مردم خوب، روحانیت معظم، امام جمعه محترم و مسئولین ارجمند داشته باشم ولی به­تأخیر می­افتاد. ما امسال دهه محرم را جایی قول ندادیم و هر قدر هم که اصرار کردند، گفتیم که می­خواهیم در این مراسم عزاداری و سوگواری، در جمع مردم خوب استان باشیم و آن جا هم عرض تسلیت خدمت آن ها داشته باشیم.

در این جلسه می­خواهیم ببینم که وجود مقدس امام صادق علیه السلام با چه دیدی و با چه نگاهی به اهمیت برگزاری مراسم عزاداری و جلساتی که به نام حسین بن علی علیه السلام و اهل بیت تشکیل می­شود، عنایت و توجه می­کنند.

 حضرت امام صادق علیه السلام فضیل بن یسار ـ که از دوستان و یاران امام صادق است ـ می‏فرماید:«یا فُضَيْلِ تَجْلِسُونَ وَتَتَحَدَّثُون»[1]. ای فضیل آیا جلسه برگزار می­کنید و پیرامون ما گفتگو ­می­کنید؟ به تعبیر بنده آیا در عزای ما اهل بیت، هیئت های عزاداری تشکیل می­دهید؟ فضیل بن یسار می­گوید:«فَقَالَ نَعَم جُعِلتُ فِداک»[2]، جانم به فدای شما، واقعاً کار ما همین است.  یعنی ما در ایام عزاداری و سوگواری شما،مجالس به پا می­کنیم. امام صادق(ع)می‏فرماید: «إِنَّ تِلْكَ الْمَجَالِسَ أُحِبُّهَا فَأَحْيُوا أَمْرَنَا فَرَحِمَ اللَّهُ مَنْ أَحْيَا أَمْرَنَا »[3]، من این مجالس شما را دوست می­دارم مجالسی که به نام و یاد ما، شما شیعیان ما تشکیل می­دهید این مجالس مورد علاقه ما است. یعنی مکتب ما و مرام ما را و فرهنگ و بینش ما را آموزه های ما را در پرتوی همین مجالس زنده کنید وخدا مورد آمرزش قرار دهد، کسانی را که زمینه ساز احیای مکتب ما هستند.

زمانی که بحث سوگواری شما مطرح می­شود، ما مراکز دینی ما، تکیه ها، حسینیه ها و خانه ها را سیاه­پوش می­کنیم و به جامعه نشان می­دهیم که در سوگ اهل بیت، عزادار هستیم. خیلی جالب است که در این شب های محرم در خانه قرار و آرامش ندارید و در مجالس دینی شرکت می‏کنید. به نام مجالس حسینی و به نام عزاداری، سخنران دعوت کنید و معارف و فرهنگ اهل بیت را ترویج کنید. در ماه محرم و در مناسبت های مربوط به ائمه دیگر که دل شیعه از عشق اهل بیت پر است فرصت های خوبی است که این مجالس احیا کنیم و به رخ دیگران بکشیم که نگاه کنید ما عاشق حسین هستیم.

چرا در روضه ها ما اشک می­ریزیم و گریه می­کنیم؟ امام صادق (ع) در این رابطه می‏فرماید:«مَن ذَكَرنا أو ذُكِرنا عِندَه فَخَرَجَ مِن عَینِه مِثلُ جُناحِ الذُّباب غَفَرَاللهُ لَه ذُنُوبَه وَ لَو كانَت أَكثَُر مِن زَبَدِ البَحر»[4]. یا فضیل! کسی که یادی از ما اهل بیت کند، یا نزد او یادی از ما اهل بیت شود و در این حال از چشمش به اندازه بال مگسی اشک جاری شود، خداوند از گناهان او می­گذرد، حتی اگر گناهان او بیش از کف آب روی دریا باشد. واقعاً انسان زمانی که این جملات را می شنود با خود می­گوید که تا نیمه های شب در مجالس عزاداری حسین ابن علی بمانم و اشک بریزم.گاهی ما فکر می­کنیم که کجا را پیدا کنیم تا در مقابل این نافرمانی­هایی که نسبت به خدا انجام داده­ایم، آنجا توبه و استغفار کنیم. امام صادق در جمله ی بالا می­فرمایند جای توبه­ها و استغفارها در مجالس اباعبدالله است.چون این آدم عاشق  اهل بیت است و در مسیر اهل بیت قدم می­گذارد و راه اهل بیت را انتخاب کرده است؛ زمانی که در مجالس اباعبدالله (ع) ورود پیدا کند، به برکت نام و یاد حسین خداوند گناهان او را می­بخشد و می­آمرزد.

بنده فقط خواستم به شما بگویم که کار بزرگی انجام می­دهید. قدر کار و عزاداری و حضور در جلسات سوگواری اهل بیت را بدانید که این ماه، ماه توجه ائمه عصمت و طهارت، نسبت به شما است.

آن لحظه­ای که جبرئیل می­خواهد کلماتی به حضرت آدم علی نبینا و آله السلام بیاموزد تا در پرتو این کلمات حضرت آدم مورد عنایت خداوند قرار بگیرد، می­گوید: یا حمید بحق محمد، یا عالی بحق علی، یا فاطر بحق فاطمه، یا محسن بحق الحسن، یا قدیم الاحسان بحق الحسین. حضرت آدم به جبرئیل رو کرد و گفت این چه سرّی است که نام پنجمی را که می­بری و می­گویی یا قدیم الاحسان بحق الحسین، دلم می شکند

 شما نگاه کنید از نظر زمانی حضرت آدم کجا، حسین بن علی کجا؟ آن روز جبرئیل اولین روضه‏خوان حسین ابن علی (ع) است و مقابل حضرت آدم، نحوه­ شهادت و روضه حسین ابن علی (ع) را می­خواند.

پروردگارا ما را بیامرز. به اسلام و اسلامیان عزّت عنایت بفرما. به مقام معظم رهبری طول عمر با برکت عنایت بفرما. توطئه های دشمنانمان را به خودشان برگردان

«والحمد لله رب العالمین»