قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص):«سَيَأْتِي عَلَى النَّاسِ زَمَانٌ تَخْبُثُ فِيهِ سَرَائِرُهُمْ وَ تَحْسُنُ فِيهِ عَلَانِيَتُهُمْ طَمَعاً فِي الدُّنْيَا، لَا يُرِيدُونَ بِهِ مَا عِنْدَ رَبِّهِمْ يَكُونُ دِينُهُمْ رِيَاءً لَا يُخَالِطُهُمْ خَوْفٌيَعُمُّهُمُ اللَّهُ بِعِقَابٍ فَيَدْعُونَهُ دُعَاءَ الْغَرِيقِ فَلَا يَسْتَجِيبُ لَهُمْ»^[1]؛ رسول اکرم (ص) می‏فرمایند: زمانی برای مردم فرا خواهد رسید که باطن آنها خبیث و پلید اما ظاهرشان زیبا و نیکو خواهد بود و تطابقی بین ظاهر و باطن آنها نخواهد بود و این به خاطر این است که مردم به دنبال دنیا هستند- باطن آنها یک حقیقت را بیان می‏کند و ظاهر آنها حقیقتی دیگر را؛ یعنی برای بدست آوردن مال دنیا ظاهر خود را نیکو جلوه می‏دهند و خود را به جهات مختلف از نیکویی و خوبی آراسته می‏کنند ولی باطن آنها خراب و ویران است و این خیلی زشت است کما اینکه امام (ع) می‏فرمایند: «ما أقبح بالانسان باطناً علیلاً و ظاهراً جمیلاً»^[2]؛ چه زشت است برای انسان که باطنی بیمار گونه داشته باشد و ظاهری زیبا از خود نشان دهد- و به آنچه نزد پروردگار برای آنها قرار داده شده علاقه‏ای نشان نمی‏دهند، دینداری آنها ریا و ظاهر سازی است، خوف از خدا در دل آنها ایجاد نمی‏شود، خداوند عقاب خود را نصیب آنها خواهد کرد، پس هر چه خدا را بخوانند فایده‏ای نخواهد داشت مانند کسی که در حال غرق شدن است و کمک می‏طلبد ولی کسی نیست که به او کمک کند. لذا باید سعی کنیم خبائث باطنی را از خود بزداییم و به حسن ظاهر بسنده نکنیم، مواظب باشیم نسبت به دیگران رفتاری نیکو داشته باشیم، به دیگران تهمت نزنیم، دروغ نبندیم و آبروی دیگران را نریزیم.